Η αλήθεια είναι ότι κάθε φορά που συναντώ τον Βαγγέλη Ρήνα συγκινουμαι γιατί τον θυμάμαι από τότε που συνεργαστηκαμε με τον Χάρη Καμπουριδη για να οργανώσουμε την έκθεσή του στην Αθηναϊδα το 2002, όταν έφτιαχνε τα υπέροχα σκαριά του.
Από τότε έχει διαγράψει μια σπουδαία πορεία τόσο στην ζωγραφική όσο και στη γλυπτική δημιουργώντας ένα από τα πιο πλούσια βιογραφικά με πολλές και σημαντικές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Σήμερα, Σάββατο 5.4.2025 τον συνάντησα στην γκαλερί Σκουφά για να δω την τωρινή δουλειά του που δεν με άφησε καθόλου ασυγκίνητη.
Ο Βαγγέλης Ρηνας είχε πάντα για μούσα του τη γυναίκα. "Η γυναικεία φιγούρα που μετατρέπεται σε μούσα έμπνευσης και κατόπιν σε γοργόνα, το πλεούμενο που γίνεται μουσικό όργανο και ποιητικό κείμενο, και ο ίδιος ο ζωγράφος που απ' τη μια ονειροπολεί αναγεννησιακές εικόνες και απ' την άλλη τις σχολιάζει με εξπρεσιονιστικες χειρονομίες..." έγραφε κάποτε ο τεχνοκριτικός Χ. Καμπουριδης.
Παρόμοιες εξπρεσσιονιστικες χειρονομίες υπάρχουν και σήμερα στους καμβάδες του Βαγγέλη Ρήνα, όμως η αγάπη του για την γυναίκα και την τρυφερότητα που αυτή εκπέμπει νομιζω οτι έχουν φτάσει στο ζενίθ τους.
Οι ρεαλιστικές απεικονίσεις της φιγούρας έρχονται σε αντίθεση με τις αφαιρετικές και εξπρεσιονιστικες πινελιές του φόντου δίνοντας έμφαση στο πρώτο πλάνο με τις αγκαλιές και τα τρυφερά συμπλέγματα.
Ένας αισθησιακός ερωτισμός υποβόσκει χωρίς τις εντάσεις μιας βίαιης σεξουαλικής σκηνής αλλά με μια αθωότητα που παίρνει την δύναμη της και από την ίδια τη φύση.
Νομίζω ότι ακόμα και στα μικρά γυμνά του ο Βαγγέλης Ρηνας ζωγραφίζει την ψυχή της γυναίκας που για τον ίδιο ειναι ίσως και το σύμβολο της ίδιας της ποίησης.
Ποίηση κατακλύζει και το πολύ προσεγμένο βιβλίο - κατάλογο της έκθεσης που δεν είναι παρά ενας ύμνος στην γυναίκα και στον έρωτα
Στάθηκα πολύ ώρα μπροστά στο μελάνι με τίτλο Μέλι & Βροχή:
.
Πιστεύω ότι το συγκεκριμένο έργο θα μπορούσε και να σμιλευτει σε μάρμαρο από τον ίδιο. Λιτές γραμμές, μαύρο φόντο και η κυρίαρχη φιγούρα να πέφτει όπως η βροχή πάνω στα γυναικεία κορμιά.
Νομίζω ότι σε αυτήν την τελευταία του δουλειά ο Βαγγέλης Ρηνας συγκεντρώνει όλα τα καλά στοιχεία των περασμενων χρόνων και κατορθωνει να αποδώσει την γαλήνη που κυριαρχεί ίσως πια και μέσα στην δική του την ψυχή. Και η γυναίκα που ζωγραφίζει διαθέτει πλέον σοφία, χάρη, ομορφιά - με την έννοια του κάλλους στην τέχνη - , ζεστασιά και αλήθεια.
