Ο Ανδρέας Κοντέλλης στη Λήμνο
Ο Ανδρέας Κοντέλλης επιστρέφει στην Αποθήκη με νέα έκθεση ζωγραφικής με τίτλο "Λήμνου περιπλάνησις".
Μετά από δέκα χρόνια εξερεύνησης άλλων θεματικών, αλλά χωρίς ποτέ να ξεχνά τη Λήμνο, ο Ανδρέας Κοντέλλης επιστρέφει στον τόπο καταγωγής του με μία καινούργια ενότητα έργων πάνω στην αγαπημένη του θεματική: τη Λήμνο.
Η έκθεση θα πραγματοποιηθεί στον χώρο τέχνης Αποθήκη στο Παλιό Λιμάνι Μύρινας από τις 1 έως τις 30 Αυγούστου 2025, σε επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Ήρας Παπαποστόλου.
Η ίδια σημειώνει χαρακτηριστικά στον κατάλογο που συνοδεύει την έκθεση:
"Ο Ανδρέας Κοντέλλης αποδεικνύει για ακόμη μία φορά ότι έχει την Λήμνο στην καρδιά του. Η θάλασσα, τα βράχια, ο κάμπος και ιδιαίτερα το φως που χαρακτηρίζει το νησί είναι τα αγαπημένα του θέματα. Η γυναικεία παρουσία είναι έντονη στο έργο του, συμβολίζοντας το μυστήριο αλλά και την ίδια την έννοια της ελευθερίας, ενώ, ταυτόχρονα, άνθρωποι της Λήμνου, υπαρκτά πρόσωπα που τον έχουν σημαδέψει, παίρνουν την δική τους θέση στους καμβάδες του.
Γνωρίζοντας όσο κανείς τον τόπο όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, ο ζωγράφος θέλει να τον κάνει γνωστό στον θεατή μέσα από την ευαισθησία των δικών του ματιών".
Η Αποθήκη φέτος συμπληρώνει ακριβώς 10 χρόνια λειτουργίας και με χαρά φιλοξενεί τη νέα έκθεση του Ανδρέα Κοντέλλη, με του οποίου τα έργα είχε ανοίξει επίσημα τις πόρτες της για πρώτη φορά στο κοινό τον Αύγουστο του 2015.
Διάρκεια έκθεσης: 1-30 Αυγούστου 2025
Εγκαίνια: Παρασκευή 1 Αυγούστου 2025, 20:00
Ώρες λειτουργίας: 19:30-23:00
Χώρος τέχνης «Αποθήκη», Αιγαίου 13, παλιό λιμάνι Μύρινας
www.limnos-experience.com/apothiki
apothiki@limnos-experience.com
+30 6981326499
https://www.culturenow.gr/andreas-kontellis-limnoy-periplanisis-ekthesi-ston-xoro-texnis-apothiki/
https://www.topontiki.gr/2025/06/27/limnou-advertorial-periplanisis-nea-ekthesi-zografikis-tou-andrea-kontelli-ston-choro-technis-apothiki-sti-mirina-tis-limnou-1-30-avgoustou/
https://www.naftemporiki.gr/culture/arts/1981660/limnoy-periplanisis-dia-cheiros-andrea-kontelli/?fbclid=IwQ0xDSwL5MuxjbGNrAvky6WV4dG4DYWVtAjExAAEefxwQMieTG_woGxuIKout4LNOlzZ-khZdFPgzDYV8ngx69jxMu7aQWJcPUAk_aem_N_96xAqPx6_lbBbS1WOd7A
https://www.efsyn.gr/tehnes/eikastika/480098_aygoystiatiki-limnoy-periplanisis?fbclid=IwQ0xDSwL5P-tleHRuA2FlbQIxMAABHgY5IpXtpZTH5v686DAqupZWio9btBRkxFaK42vHkPW5xsfPVivDQmDmP__F_aem_P0mp-N2gAiShE4_iAAXURA
https://www.athensvoice.gr/politismos/eikastika/918019/9-ektheseis-pou-egainiazodai-ton-augousto-kai-tis-arhes-septemvriou-sta-nisia/?utm_source=Feedelio&utm_medium=facebook&fbclid=IwQ0xDSwMHQMdjbGNrAwdAwGV4dG4DYWVtAjExAAEeAqVaPtf07CkWVsnTs5iKDZ0IB4XU6MpaIopVSkjUPSql6_47ugIU7vm0gug_aem_qAJAB6fKbQP56M1T8AlAdQ
https://www.naftemporiki.gr/culture/arts/1984296/andreas-kontellis-i-psychi-tis-limnoy-menei-aloviti-giati-einai-aprospelasti/?fbclid=IwQ0xDSwMIHbFjbGNrAwgdoGV4dG4DYWVtAjExAAEe0IOcVKuVhcNlxvXcOw9NrX7gTuhR51XXTgRg4SGIVO8hEvDGQdeN_2u-mOQ_aem_CBCnG47v-WjoAqWov__0Dw
https://lafamigliaradio.gr/%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%BE%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CF%8E%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B7-%CE%BB%CE%AE/
https://www.limnosfm100.gr/limnos/item/81694-limnou-periplanisis-tin-paraskevi-1i-avgoystou-ta-egkainia-tis-ekthesis-tou-andrea-kontelli-ston-xoro-texnis-apothiki-10-xronia-apothiki.html?fbclid=IwQ0xDSwL5Qk1jbGNrAvlCOGV4dG4DYWVtAjExAAEeDkYcfKH2voVRUa8_bYmAXNU7S-xJIHa_Y1ThHY3nhckz5lACNIOTki02VJw_aem_IG3fC5J1arm1javpRNH1sw
https://www.pressreader.com/greece/naftemporiki/20250722/282132117482341
https://www.iefimerida.gr/politismos/i-limnos-toy-andrea-kontelli?fbclid=IwdGRjcAMUOclleHRuA2FlbQIxMQABHkRA3IK_h5D6ehKbbQGhFK9ufP6X7tPhP8ZJKQ10iYGvRjZ4qDrKBlKe3JXp_aem_SfYNHLPQSnttvjQ1A_QyaQ
---------
Μια σημείωση - ανάμνηση
Εχω την χαρά να γνωρίζω τον Ανδρέα Κοντέλλη, τον ζωγράφο αλλά και τον άνθρωπο, πολλά χρόνια.
Θαύμαζα πάντα την ψυχή που έχει η δουλειά του και δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι ήταν από τους πρώτους που με εμπιστεύτηκαν για να γράψω κείμενο για τη δουλειά τους όταν έκανα δειλά τα πρώτα μου βήματα στο ελεύθερο επάγγελμα.
Αυτό, λοιπόν, ηταν το πρώτο κείμενο που έγραψα γι' αυτόν με αφορμή την έκθεση του Ένας Αύγουστος στην γκαλερί art s.a. της Σωτηρίας Αντωνοπούλου στην Κέα το καλοκαίρι του 2010.
Φωτογραφία από τα εγκαίνια της έκθεσης ζωγραφικής Ένας Αυγουστος στην Τζια, 2010
Από τότε έχουμε συνεργαστεί σε πολλές ομαδικές εκθέσεις που έχω οργανώσει, έχω γράψει επανηλειμμενα για το έργο του στο art22.gr και φυσικά τον συμπεριελαβα στο βιβλίο μου Σύγχρονοι Έλληνες Ζωγράφοι (Εκδόσεις Περιτεχνων, 2022) γιατί πιστεύω ότι είναι ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους της γενιάς του.
Είναι τιμή μου, λοιπόν, που με επέλεξε να επιμεληθω την ατομική του έκθεση Λήμνου Περιπλάνησις, μια έκθεση όπου πιστεύω ότι θα δούμε ίσως τα πιο ώριμα έργα του ζωγράφου, φορτισμένα αυτήν τη φορά από την αγάπη που έχει στην ιδιαίτερη πατρίδα του τη Λήμνο. Ένα νησί όπως το θυμάται και το έχει ζήσει ο ίδιος, με νοσταλγία ίσως για κάποιους ανθρώπους και κάποιες καταστάσεις που χάνονται με τον ερχομό της περιβόητης"ανάπτυξης".
Το κείμενο της έκθεσης Λήμνου Περιπλάνησις
Ανδρέας Κοντέλλης - Λήμνου Περιπλάνησις
" Ελεύθερε άνθρωπε,
Πάντα θα λατρεύεις τη θάλασσα"
Σαρλ Μπωντλαίρ
Ο Ανδρέας Κοντέλλης αποδεικνύει για μία ακόμη φορά ότι έχει την Λήμνο στην καρδιά του.
Η θάλασσα, τα βράχια, ο κάμπος και ιδιαίτερα το φως που χαρακτηρίζει το νησί είναι τα
αγαπημένα του θέματα. Η γυναικεία παρουσία είναι έντονη στο έργο του, συμβολίζοντας το
μυστήριο αλλά και την ίδια την έννοια της ελευθερίας, ενώ, ταυτόχρονα, άνθρωποι της Λήμνου,
υπαρκτά πρόσωπα που τον έχουν σημαδέψει, παίρνουν την δική τους θέση στους καμβάδες του.
Γνωρίζοντας όσο κανείς τον τόπο όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, ο ζωγράφος θέλει να τον κάνει
γνωστό στον θεατή μέσα από την ευαισθησία των δικών του ματιών.
Η συγκεκριμένη ζωγραφική ενότητα περιλαμβάνει μερικά από τα πιο ώριμα έργα του.
Έχουν εξπρεσιονιστικό χαρακτήρα, μιας και εκφράζουν την εσωτερική οπτική και τον ψυχισμό
του καλλιτέχνη, όμως - όσο περνά ο καιρός - αφαιρεί από τα έργα στοιχεία και μένουν οι
καθαρές ζωγραφικές ποιότητες. Κι αυτό γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ανδρέας Κοντέλλης
ζωγραφίζει τη Λήμνο. Έχει μελετήσει όσο κανείς το τοπίο της από το οποίο έχει πάντα αφορμές
για έμπνευση και επανέρχεται περιοδικά στην τοπιογραφία του γενέθλιου τόπου του,
εμβαθύνοντας κάθε φορά περισσότερο στην κατανόηση του ιδιαίτερου ύφους του καθώς και
στους τρόπους έκφρασής του. Πρόκειται για τον εσωτερικό δικό του τόπο. Από εκεί αντλεί τον
ατόφιο χαρακτήρα του νησιού και εκεί καταθέτει δύναμη. Η ζωγραφική του πηγάζει από μια
καθαρή εσωτερική ανάγκη να ξεδιπλώσει τον «κόσμο» του. Με αυτόν τον τρόπο, οι εικόνες του
λειτουργούν πλαστικά ως αφηγήσεις χωρίς ποτέ να μένουν στην πρώτη ανάγνωση της
αφήγησης. Ο εσωτερικός ρυθμός τους συνεπαίρνει τον θεατή. Η ροή με την οποία ζωγραφίζει
αντικατοπτρίζεται στους καμβάδες του. Και η ανάγκη του να είναι πιστός στις αρχές της
αρμονίας και, γενικότερα, της ζωγραφικής, που θέλησε ο μοντερνισμός να καταργήσει, είναι
παραπάνω από εμφανής. Τα μαθήματα ζωγραφικής που παρακολούθησε αρχικά κοντά στον
Βρασίδα Βραχόπουλο και, αργότερα, δίπλα στον Παναγιώτη Τέτση - ο οποίος εξάλλου
αναδείχθηκε σε έναν από τους επιφανέστερους ερμηνευτές της ελληνικής φύσης - τον βοήθησαν
στην εξέλιξη της πορείας του: αντιλαμβάνεται τις τεχνικές, τα σχήματα που αλληλεπιδρούν, το
χρώμα, την δομική κίνηση της μάζας, το φως -που παίζει τον πρωταρχικό ρόλο στις συνθέσεις
του- και πάει ένα βήμα παραπέρα την σύγχρονη ελληνική τοπιογραφία. Κατακτά τη δική του
προσωπική γραφή και την δύναμη εκείνη που κάνει τη ζωγραφική να παραμένει σύγχρονη για
πολλά χρόνια. Διαθέτει το βλέμμα του δημιουργού αλλά και του απλού ανθρώπου - παρατηρητή
και δεν φοβάται να ακολουθήσει τις εσωτερικές του παρορμήσεις ώστε να αναμετρηθεί με νέους
τρόπους προσέγγισης των θεμάτων του.
Πορτοκαλιά και κροκιά για τις κροκάλες και τη στερεοποιημένη άμμο, λευκό για το φως, το
κύμα, τα κρινάκια, τα ξωκλήσια, πηχτό χρώμα σε πίνακες όλο υφές για τα αγκάθια,τις πέτρες τις
θημωνιές, τη θάλασσα. Και, όλα αυτά, σε έναν χρόνο που μοιάζει σταματημένος. Ακινησία για
τον άνθρωπο, κίνηση, ρυθμός, ένταση και ενέργεια για το τοπίο. Το τοπίο του Ομήρου, το τοπίο
το άχρονο και το αιώνιο.
Ο Μ. Καραγάτσης έγραψε κάποτε: " Έτσι είναι οι ζωντανοί. Έχουν το βάσανο της μνήμης.
Θυμούνται". Όπου κι αν πάει, ο Ανδρέας Κοντέλλης θυμάται τη Λήμνο. Θυμάται τον άνεμο στα
χορτάρια και τα αγκάθια, τα στάχια που φουντώνουν και κινούνται ασταμάτητα, τις μυρωδιές
των λουλουδιών μες στο πέλαγος, τα ηφαιστειογενή πετρώματα, την ατέλειωτη πεδινή έκταση,
τον πωρόλιθο, αλλά και τις ιστορίες ανθρώπων όταν τα πράγματα ήταν απλά, με τη φύση, τις
γυναίκες, τους άνδρες και τα ζωντανά.
Η μνήμη παίζει καθοριστικό ρόλο στο έργο του ζωγράφου ο οποίος μοιάζει να θέλει να
σταματήσει τον χρόνο, χωρίς να τον αρνείται. Θέλει να κρατήσει τα ίχνη του παρελθόντος,
έχοντας για μέσο του μια αισθητική δουλειά, ένα έργο στο οποίο είναι φανερό ότι θέλει να δώσει
μνημειακό χαρακτήρα. Θέλει να καταγράψει στιγμές της Λήμνου που αγαπά σε μια μνήμη για
να μην χαθεί κι αυτή όπως όλα όσα έχουν χαθεί στο παρελθόν στο όνομα της " ανάπτυξης". Δεν
είναι άραγε κι αυτός ένας από τους ρόλους του καλλιτέχνη; Γι' αυτό επιλέγει να ζωγραφίσει
σημαδιακούς για τον ίδιο ανθρώπους του τόπου του, με τα σκαμμένα πρόσωπα, τα δουλεμένα
χέρια, το καθαρό και ευθύ βλέμμα, αλλά και τα αρχαιοελληνικά χαρακτηριστικά ή την ιδιαίτερη
στάση του σώματος. Περνώντας, στη συνέχεια, στα ζώα που συναντάει κανείς στη Λήμνο: τα
πρόβατα, τα σκυλιά ή την αρχαία ράτσα αλόγων της. Ένα από τα σημαντικότερα έργα της
έκθεσης στο οποίο φαίνεται καθαρά η εξέλιξη του ζωγράφου έχει τον τίτλο « Ήχοι και σιγή του
απογεύματος». Τόσο η σύνθεση όσο και το χρώμα προσκαλούν τον θεατή να ακούσει το θόρυβο
των εντόμων, των κορακιών, των κουδουνιών των προβάτων σε πρώτο πλάνο αλλά και τη σιωπή
των βουνών στο βάθος του πίνακα.
Μοναδική στο έργο του Ανδρέα Κοντέλλη παραμένει η γυναικεία φιγούρα που δεν είναι
παρά η μούσα του. Οι γυναίκες του μπορεί να είναι ερωτικές, μυστηριώδεις , τρυφερές,
ρομαντικές, αισθησιακές, ερωτεύσιμες. Ίσως, για τον ίδιο, η γυναίκα να είναι η ίδια η ουσία της
ζωής, το αρχέτυπο του κάλλους (σωματικού και ψυχικού) ή, ακόμη, και η απεικόνιση της ίδιας
της έμπνευσης και της δημιουργίας. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, πιστεύω ότι είναι η ίδια η
Λήμνος όπως την έχει βιώσει ο ίδιος: άλλοτε άγρια, άλλοτε ήρεμη, αλλά πάντα ελεύθερη.
Γυναίκα και φύση συνταυτίζονται δίνοντας ως αποτέλεσμα τον ένα και μοναδικό ολόδικό του
ουτοπικό παράδεισο. Τον οποίο όλο και ονειρεύεται και στον οποίο όλο και επιστρέφει.
Ο ίδιος λέει: «Θυμάμαι τη δεκαετία του 70 τη Λήμνο να ζει κατά τόπους με την Ησιόδεια
τεχνολογία. Στα μηχανουργεία δίπλα, ήταν δεμένα υποζύγια, οι ανεμόμυλοι άλεθαν, τα σπίτια
είχαν αργαλειούς, αρχαία σκαριά έπλεαν με πανιά, η ντοπιολαλιά αντηχούσε παντού. Κοίταζα
έκπληκτος τα πάντα, τα ταπεινά καλύβια, τα σημάδια και τις φλέβες στα χέρια και τα πρόσωπα
των ανθρώπων, τα ζωντανά τους. Ήταν άνθρωποι του μόχθου και του αγώνα, της καθαρότητας
και της ευθύτητας. Παντού κερνούσαν και φίλευαν με το υστέρημά τους. Όλα αυτά έχουν
εντυπωθεί βαθιά ως στάσεις, γραμμές, εκφράσεις και δυνάμεις, διανθισμένα με ισχυρές δόσεις
χρώματος.
Μπαίνω στην Καλών τεχνών και το καλοκαίρι του 84, φτάνω στη Λήμνο με τελάρα και
χρώματα και αρχίζω να ταξιδεύω και να ζωγραφίζω. Βλέπω το νησί με νέα μάτια, το χρώμα
αναδύεται και κυκλοφορεί ωστόσο, δέκα χρόνια μετά θυμάμαι, πως στο καλοκαίρι του 94 το
χρώμα με κατέλαβε... όλα ηχούσαν και έλαμπαν, φώναζα απ΄τη χαρά μου! Για τρία καλοκαίρια,
ζωγράφιζα μέσα στον ήλιο! Η φωταύγεια του νησιού αμείωτη όλα αυτά τα χρόνια συνεχίζει να
ενισχύεται έως κορεσμού.
Η ευδαιμονία του καλοκαιριού της Λήμνου δεν υποκαθίσταται. Μόνο στη Λήμνο μπορώ να
φορτιστώ και μόνο στη Λήμνο αποταμιεύω ενέργεια και εμπειρία. Η μυστικιστική ενέργεια
του νησιού, διαχέεται σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής και είναι αντιληπτή από όσους
ερωτεύονται τον τόπο.
Σήμερα, η Λήμνος αλλάζει βίαια, μοιάζει να απειλείται η υπόστασή της. Αυτή τη στιγμή οι
φορείς της παράδοσης, είναι άνθρωποι στα 70 τους και μεγαλύτεροι. Φοβόμαστε πως δεν θα
δούμε ξανά τις ίδιες χειρονομίες, τα ίδια βλέμματα ευθύτητας, δεν θα ακούσουμε την ίδια
ντοπιολαλιά, όμως η ψυχική συνέχεια είναι κάτι βαθύτερο. Η κυτταρική μνήμη, η συλλογική
μνήμη υπάρχει, δεν υφέρπει απλά.
Η ψυχή της Λήμνου μένει αλώβητη γιατί είναι απροσπέλαστη. Στα χιλιάδες χρόνια της ιστορίας
του το νησί είδε πόλεις να ανθίζουν και να αποσαθρώννονται, ηγεμονίες και κατακτητές. Ο
χρόνος σβήνει την αλαζονεία, επιστρέφοντας τα πάντα στους άμμους του χρόνου. Ας είμαστε σε
εγρήγορση αλλά και στη βεβαιότητα ότι τίποτα ουσιαστικό δεν χάνεται.
Με τους πρώτους βοριάδες του Σεπτεμβρίου, ο τόπος επιστρέφει στην παρθενικότητά του. Η γη
φυτρώνει τον Οκτώβριο και το κύμα θα σαρώσει τα ίχνη των εκδρομέων γεμίζοντας τις ακτές
κοχύλια και σπαράγματα.
Βαδίζοντας, ίσως να μην ακούω πια τους χαιρετισμούς των βοσκών αλλά ανάμεσα στο
βόμβο των εντόμων, ο αέρας είναι φορτισμένος από ότι συνέβη και θα συμβεί , είναι
κατάφωρτος μνήμης».
Ήρα Παπαποστόλου
Κριτικός & Ιστορικός τέχνης, μέλος της AICA International
Andreas Kontellis - Wandering around Lemnos
"Free man,
You will always cherish the sea!"
Charles Baudelaire
Once again, Andreas Kontellis proves that Lemnos lies at his heart. The sea, the rocks,
the plain and especially the light bathing the island are his favourite subjects. Women have a
prominent presence in his work, symbolizing the mystery and the very concept of freedom, while
at the same time, people of Lemnos, real people who have marked him, take their own place on
his canvases.
Knowing like no other the place where he was born and raised, the painter wishes to introduce
his birthplace to the viewer through the sensitivity of his own eyes.
This particular painting section includes some of his most mature works. They are of
expressionist character, given that they reflect the artist's inner perspective and emotions;
however, as time goes by, he removes elements from the works and pure painting qualities are
left. And this is because this is not the first time that Andreas Kontellis paints Lemnos. He has
delved into its landscape more than anyone, drawing inspiration from it. From time to time, he
returns to the landscape painting of his birthplace, in order to deeply understand its particular
style as well as the means of expression each time. This is about his own inner place, whence he
draws from the island's unspoiled character and lays his strength there. His painting stems from a
pure, inner need to unveil his "universe". Thus, his images function plastically as narratives
without ever remaining at the first reading of the narrative. Their inner rhythm fascinates the
viewer. The flow with which he paints is reflected on his canvases. And his need to be faithful to
the principles of harmony and painting, in general -that modernism attempted to abolish- is more
than obvious. He initially studied painting with Vrasidas Vrachopoulos and later with professor
Panayiotis Tetsis - known as one of the most prominent interpreters of the Greek nature -
contributed to the advance of his career: he understood techniques, interacting shapes, colour, the
structural movement of mass, light -which plays the primary role in his compositions- and
moved contemporary Greek landscape painting one step forward. He obtained his own personal
writing and the power that enables painting to remain up-to-date for many years. He has a
creator's eye as well as that of the ordinary man-observer and he is not afraid to follow his inner
impulses in order to experiment with new ways of approaching his subjects.
Orange and egg yolk for the shingle and compacted sand, white for the light, the waves, the
lilies, the chapels, thick colour in paintings full of textures for the thorns, the stones, the
hayricks, the sea. And all these, enclosed within a time that seems to have stopped. Man stands
still, whereas motion, rhythm, intensity and energy define the landscape. A landscape praised by
Homer, timeless and eternal.
M. Karagatsis once wrote: "This is how the living are. They are tortured by memory. They
remember."
Wherever he goes, Andreas Kontellis remembers Lemnos. He remembers the wind
blowing across fields and thorns, the ears of corn that bush and move endlessly, the scent of
flowers over the open sea, the volcanic rocks, the endless plains, the tufa, but also the people's
stories when things where simple with the nature, women, men and animals.
Memory plays a key role in the painter's work, who seeks to stop time, without denying it.
He wishes to keep the traces of the past, having an aesthetic work as his medium; a work to
which it is obvious he wants to confer a monumental character. He tries to capture in his memory
moments of Lemnos he cherishes, so that they do not sink into the oblivion for the sake of
"progress". Perhaps, isn't it one of the missions of an artist? That is why he chooses to paint
special people of his land to him, with weathered faces, rough hands, clear and direct gaze, as
well as with the ancient Greek traits or the peculiar posture. Subsequently, he deals with the
animals that one can encounter on Lemnos: sheep, dogs or the ancient breed of its horses. One of
the most important works of the exhibition, which clearly demonstrates the artist's progress, is
entitled "Sounds and silence of the afternoon". Both the composition and the colour invite the
viewer to listen to the noise of the insects, the crows, the sheep bells in the foreground and the
silence of mountains in the background of the painting.
The female figure, being unique in Andreas Kontellis' work, is always his source of
inspiration. Women in his work may be erotic, mysterious, affectionate, romantic, sensual,
loveable. Perhaps for him, woman is the very essence of life, the archetype of beauty (both of the
body and the soul) or even the depiction of inspiration and creation itself. In this case, I believe
his Muse is Lemnos itself, as he has experienced it: sometimes savage, sometimes calm, yet
always free. Woman is identified with nature, resulting in his one and only utopian paradise,
which he keeps dreaming of and to which he keeps returning.
As he himself says: "I remember in the '70s people on Lemnos living thanks to Hesiod's
technology. Next to the machine shops, pack animals were tied, windmills were grinding, houses
had looms, ancient hulls were sailing and the local dialect echoed everywhere. I looked at
everything with astonishment, the humble huts, the marks and the veins in people's hands and
faces, their animals. They were hard-working people, struggling to survive with honesty and
straightforwardness. They were welcoming and treating everyone from the little they had. All
these images have deeply marked him, creating attitudes, guidelines, expressions and forces,
embellished with high doses of colour.
I entered the School of Fine Arts in the summer of '84, arrived on Lemnos with stretchers and
colours and began to travel and paint. I saw the island with new eyes, colours emerged and
scattered, however, ten years later, I remember that in the summer of '94 colours overwhelmed
me... everything sounded out and shined, I cried aloud with joy! For three summers, I was
painting under the sun! The luminescence of the island, unabated all these years, continues to
strengthen to my complete satisfaction.
The bliss of the summer on Lemnos cannot be replaced. It is there that I recharge and store
energy and experience. The island's mystical energy intrudes every aspect of life and those who
fall in love with the place can perceive it.
Today, Lemnos changes abruptly, as its very existence seems to the threatened. For the time
being, the bearers of tradition are people at the age of 70 and older. We worry that we will not
see the same gestures again, the same gazes of straightness, we will not hear the same local
dialect, nevertheless the emotional continuity is something deeper. Cellular memory, collective
memory still exists, it does not simply loom.
The soul of Lemnos remains untouchable because it is unapproachable. Over the thousands of
years of its history, the island has seen cities to flourish and ruin, reigns and conquerors. Time
erases arrogance, by returning everything to the sands of time. Let us be vigilant but also certain
that nothing essential is lost.
With the first north winds of September, the island finds again its unspoiled character. Nature
blooms in October and the waves shall wash away the traces of tourists, filling the shores with
shells and potsherds.
As I walk, I may not hear anymore the greetings of the shepherds, yet amidst the buzz of insects,
the air is charged with what happened and what shall happen, it is overfilled with memory."
Hera Papapostolou
Art historian & Critic, member of AICA International
Συνέντευξη του Ανδρέα Κοντέλλη στο livemedia.gr
https://youtu.be/zTUGcqqcMg8?si=Fhp-beFX8CCv1wHm
The making of
https://www.limnosfm100.gr/limnos/item/81717-apothiki-i-limnou-periplanisis-anoigei-simera-tis-pyles-tis-o-andreas-kontellis-ksanasynanta-ton-topo-tou-synentefksi.html
Η έκθεση:
Φωτογραφίες Εγκαινίων: Μαρία Κουμιανου
.jpg)
Ξενάγηση της Δημάρχου Λήμνου Ελεονώρας Γεωργα από τον ζωγράφο Ανδρέα Κοντέλλη
Τι έγραψε η Δήμαρχος:
Επισκέφθηκα εχθές την έκθεση έργων ενός σύγχρονου Έλληνα ζωγράφου ,του Ανδρέα Κοντέλλη,που έχουμε τιμή και χαρά να είναι ένας από μας ,Λημνιός.
Με την πρώτη ματιά εισπράττει κανείς ότι κάθε του πινελιά είναι γεμάτη από Λήμνο.
Το λημνιακό τοπίο, φυσικό και ανθρωπογενές, είναι για τον Κοντέλλη αστείρευτη πηγή έμπνευσης . Στα έργα του αποτυπώνει την εικόνα του τόπου και ταυτόχρονα γεννά μέσα απ' αυτά συναισθήματα ,όλα απορρεοντα και από παιδικά βιώματα και αναμνήσεις.
Πορτρέτα γυναικών ,πορτρέτα αθωότητας και ερωτισμού.
Και η θάλασσα ...όπως η Λήμνος του την ενέπνευσε και ο ίδιος την εκφράζει στον καμβά του .
Τον ευχαριστώ προσωπικά ως Ελεονώρα για τη θερμή του φιλοξενία και ως Δήμαρχος για την αέναη ενασχόληση του στα έργα του με τον τόπο μας που τόσο αγαπα....
Ο κατάλογος της έκθεσης Λήμνου Περιπλάνησις.
Έκδοση: Aνδρεας Κοντέλλης
Κείμενο: Ήρα Παπαποστόλου
Μεταφράσεις: Λαμπρινα Ιωάννου
Φωτογραφίες έργων: Χριστόφορος Δουλγερης
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Μιχάλης Τωμαδάκης
Εκτύπωση: Γ. Κωστόπουλος Γραφικές τέχνες Α.Ε.
