www.living-postcards.com/category/art-life/ira-papapostolou-art-historian-critic-talks-about-magic-disenchantment-exhibition#.Uy2_7Kh_tDT
1. What is the concept of the upcoming exhibition in February?
The main idea is that although sociologists talk of the disenchantment of the world, artists respond by defending the return of magic in contemporary art. When man loses his material goods, fantasy comes back into his life and art enchants him from the beginning. The myth of the artist returns and art finds its origin again. What the twelve artists suggest to the viewer is to discover from the beginning the figures within the chaos of this era, his emotional relation with art and the lost mystery in art and life at the same time. In fact, they talk to him about the magic of life, the tale or the myth of it.
2. Do you believe that crisis made things more difficult for artists?
It is true that, apart from some exceptions, many artists who have been showing their work during this period often say “I didn't even cover my expenses for the exhibition” or “At least, I have covered my expenses”, once the exhibition finishes. Some others cannot afford to have the catalogue of their exhibition printed or cannot afford to buy their materials. However, what I see is that despite the crisis, artists work ceaselessly, they don’t stop exhibiting their work and we still see even better works in the galleries. In other words, art flourishes despite all financial problems and crisis may be a challenge for many artists.
3.Who is your favourite artist of all times, and why?
In the beginning, I would say it is Courbet because I love France, realism and the people who behave independently and who usually disregard academic painting and education. However, I would rather say that my favourite painter is Soutine because there is a “devil-like” power coming out from his paintings. I cannot think of anything better than the expressionism of his work. It is noteworthy that this artist lived in conditions of sheer poverty in 1913, when he
settled in Paris. However, the growing recognition of his work from 1923 and onwards allowed him to overcome his financial problems and at the same time his work didn’t lose its standard quality at all. There is a kind of tension and passion in all of his works that have a profound emotional effect on me.
4. What’s really the most difficult thing about your work?
My work has to do a lot with what artists have to say to you. You have to enter into their emotional world in order to be able to understand their work. In order to feel many works at the same time, you have to swift from one psychological state to another within seconds. This is not easy. Neither it is easy to transfer what they want to say on paper while making it clear to the public. That is the theoretical side. Concerning the practical side, it is very difficult for me to try to find sponsors in order to organize the exhibitions I want.
5. What Greece means to you?
Greece is for me the place where I will always return to convey what I have seen and learnt
during my wandering. It is also the place where I have learnt how to love. People sometimes ask me “What did you come back to Greece for?” and I get angry because Greece is the place where I have always wanted and still want to fight the way Greece has taught me to and as I myself know.
1.Ποια είναι η κεντρική ιδέα της έκθεσης του Φεβρουαρίου;
Η κεντρική ιδέα είναι ότι ενώ οι κοινωνιολόγοι μιλούν για την απομάγευση του κόσμου, οι καλλιτέχνες ανταπαντούν με την επιστροφή της μαγείας στη σύγχρονη τέχνη. Όταν όλος ο κόσμος χάνει τα υλικά αγαθά του, η φαντασία μπαίνει πάλι στη ζωή του και η τέχνη τον μαγεύει ξανά από την αρχή. Ο μύθος του καλλιτέχνη επιστρέφει και η τέχνη ξαναβρίσκει τις ρίζες της. Αυτό που προτείνουν οι 12 καλλιτέχνες στο θεατή είναι να ανακαλύψει από την αρχή τις μορφές μέσα στο χάος της εποχής, την ψυχική του επαφή με την τέχνη και το χαμένο μυστήριο στην τέχνη αλλά και στη ζωή. Του μιλάνε ουσιαστικά για τη μαγεία της ζωής, για το παραμύθι ή το μύθο της.
2.do you believe that crisis made things more difficult for artists?
Είναι γεγονός ότι πολλοί καλλιτέχνες που εκθέτουν αυτήν τη δύσκολη περίοδο, μόλις τελειώσει η έκθεσή τους, λένε «Δεν έβγαλα ούτε τα έξοδά μου» ή « Τουλάχιστον έβγαλα τα έξοδά μου», με κάποιες εξαιρέσεις. Κάποιοι δεν έχουν να πληρώσουν για να βγάλουν κατάλογο έκθεσης ή ακόμα δεν έχουν χρήματα για να πάρουν τα υλικά τους. Όμως αυτό που βλέπω είναι ότι παρόλη την κρίση δουλεύουν ακατάπαυστα, δεν παύουν να εκθέτουν και στις γκαλερί βλέπουμε όλο και περισσότερες ωραίες δουλειές. Η τέχνη δηλαδή ανθεί παρ’ όλες τις οικονομικές δυσκολίες και η κρίση αποτελεί ίσως και μια πρόκληση για πολλούς καλλιτέχνες.
3.Ποιος είναι ο αγαπημένος σου καλλιτέχνης όλων των εποχών και γιατί;
Στην αρχή σκέφτηκα τον Κουρμπέ γιατί αγαπώ πολύ τη Γαλλία, το ρεαλισμό καθώς και τους ανθρώπους με την ανεξάρτητη συμπεριφορά που πολλές φορές περιφρονούν την ακαδημαϊκή ζωγραφική και εκπαίδευση. Όμως θα πω ότι αγαπημένος μου ζωγράφος είναι ο Σουτίν κι αυτό γιατί τα έργα του βγάζουν μια «δαιμονική» ενέργεια. Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα καλύτερο από τον εξπρεσιονισμό του. Εν τω μεταξύ αυτός κι αν έζησε σε συνθήκες φτώχειας το 1913 που εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Κι όμως η ολοένα και μεγαλύτερη αναγνώρισή του από το 1923 και μετά του επέτρεψε να ξεπεράσει την οικονομική του εξαθλίωση χωρίς να χάσει σε τίποτα από την ποιότητά της η ζωγραφική του. Σε όλα του τα έργα υπάρχει μια ένταση και ένα πάθος που με συγκινούν βαθιά.
4.Ποιο είναι το πιο δύσκολο πράγμα στη δουλειά σου;
Η δουλειά μου έχει να κάνει πολύ με το να ακούς τι έχουν να σου πουν οι καλλιτέχνες. Πρέπει να μπαίνεις στον ψυχισμό τους για να μπορέσεις να καταλάβεις το έργο τους. Για να νιώσεις πολλά έργα μαζί πρέπει να πηδάς από τη μία ψυχολογία στην άλλη σε δευτερόλεπτα. Δεν είναι εύκολο. Ούτε είναι εύκολο να μεταφέρεις αυτό που θέλουν να πουν στο χαρτί έτσι ώστε να είναι και κατανοητό στο κοινό. Αυτό για το θεωρητικό κομμάτι. Πρακτικά μου είναι πολύ δύσκολο να βρίσκω χορηγούς για να μπορώ να κάνω τις εκθέσεις που θέλω.
5.Τι σημαίνει η Ελλάδα για σένα;
Η Ελλάδα πάντα είναι για μένα ο τόπος όπου θα επιστρέφω για να μεταφέρω τα όσα είδα και έμαθα μετά από τη δική μου περιπλάνηση. Είναι επίσης ο τόπος που με έμαθε να αγαπώ. Πολλές φορές με ρωτάνε « Μα καλά γιατί γύρισες απ’ το Παρίσι;» και θυμώνω γιατί η Ελλάδα είναι ο τόπος όπου πάντα ήθελα και θέλω να το παλεύω όπως με έμαθε και όπως εγώ ξέρω.
