www.cosmotebooks.gr/gr/component/virtuemart/526723-%CF%83-%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CF%80%CF%8E-%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BE%CF%85%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B7%CF%84%CE%B7-info
Σ' αγαπώ, είπε ο Παραμυθάς.
Σ' αγαπώ, γιατί ο κεραυνός, η αστραπή και η βροντή, είναι το ισχυρότερο φαινόμενο συγκέντρωσης και μετατροπής ενέργειας στον πλανήτη.
Σ' αγαπώ, γιατί ο κεραυνός φανερώνει την ακαριαία μεταβολή, τη δυναμική εκτροπή, τη γέννηση της διαφοράς και της ριζικής καταστροφής.
Σ' αγαπώ, γιατί ο κεραυνός είναι μια έκρηξη με κατεύθυνση.
Σ' αγαπώ, γιατί όπου υπάρχει άνθρωπος υπάρχει και φωτιά και στάχτη.
Σ΄ αγαπώ, γιατί η φωτιά τη νύχτα γίνεται φως κι έτσι μπορώ να δω στο πρόσωπό σου τον ίδιο μου τον εαυτό.
Σ' αγαπώ, γιατί η φωτιά είναι και ζέστη και ο άνθρωπος μπορεί να καθίσει κοντά της και να παρατηρήσει τον άνεμο.
**Ηρα-Παρασκευή Παπαποστόλου: Σ' αγαπώ ακόμα και ξυπόλυτη, μυθοϊστορία, κείμενα, καλλιτεχνική επιμέλεια, φωτογραφίες, photocollages, σχέδια-ξυλομπογιές σε χαρτόνι, επιλογή φωτογραφιών της ίδιας, εκδόσεις Οσελέτος, σ. 68. Μεταξύ παραμυθιού και πραγματικότητος. Ή όταν κάνουμε τη ζωή μας παραμύθι. Αλλοτε ημερολόγιο. Αλλοτε αλληγορία.
( Γιώργος Χρονάς, Βιβλία σε στόματα λεόντων, Ελευθεροτυπία, 28 /5/2011)
Σε ένα ταξίδι ψυχής, αυτογνωσίας και αλήθειας για την εποχή μας μας παρασύρει η πρώτη λογοτεχνική απόπειρα της Ήρας -Παρασκευής Παπαποστόλου, με το βιβλίο της Σ'αγαπώ ακόμα και ξυπόλυτη, εκδόσεις Οσελότος.
Χρησιμοποιώντας ως εύρημα ένα - εικονογραφημένο από την ίδια - παραμύθι για μικρούς και μεγάλους, όπου μια κοριτσίστικη παιδική ψυχή επιχειρεί να ανακαλύψει τον εαυτό της "με τον τρόπο εκείνο που τον βλέπουμε όσο είμαστε παιδιά", μας οδηγεί σε ένα ασθματικό, πυκνό και αφτιασίδωτο λόγο στον άγριο κόσμο της αλήθειας. Εκεί όπου μια νέα γυναίκα, βιώνει πρόωρα και βίαια, τον ενήλικο κόσμο των μεγάλων. " Ίσως να βιάστηκα. Δεν ήθελα να κάνω κακό σε κανέναν. Αντίθετα. Ήθελα να φτιάξω κάτι καινούργιο και καλό. Και πίστεψέ με. Έγινε πολύ κακό σ'εμένα. Δεν είχα ξεχάσει ποτέ αυτήν την κουβέντα. Ο άνθρωπος έχει απεριόριστες ικανότητες. Αλήθεια είναι. Αλλά δεν είναι και θεός. Και αυτοί οι άντρες, κάποιοι τελοσπάντων, αναζητούν την τελειότητα. Κι έναν καλό λόγο δεν σου λένε. Τόσο που μπορεί να τσαλακωθεί άσχημα μια πεταλούδα".
Χωρίς περιττές φλυαρίες και λογοτεχνικούς ναρκισσισμούς, η συγγραφέας ζει και αφουγκράζεται τη γενιά της, επιχειρώντας να ανασυνθέσει ένα μέλλον "που πρέπει να στηθεί και γρήγορα για να προλάβεις να το ζήσεις κιόλας". "Πόλη, δουλειά, πίεση, σχέσεις, ηθική παρενόχληση, φρικάρισμα, ψυχίατροι, παραίτηση, συνειδητοποίηση, επιστροφή στη φύση, εκ νέου φρικάρισμα... Δυσνόητες λέξεις για να τις καταπιεί ένα παιδί... Αφού δεν υπήρξαν γονείς που να ξέρουν να του διδάξουν την αυτονομία και την επιβίωση στο νέο αυτό κόσμο".
Η συνειδητή αντίθεση ανάμεσα στον κόσμο των παραμυθιών με τον οποίο μεγαλώνει ένα παιδί και η βίαια ανατροπή στον ενήλικο κόσμο, γίνεται τελικά το εργαλείο στα χέρια της συγγραφέως, για να ανακαλύψει τις ισορροπίες μιας γενιάς που βιάστηκε κοινωνικά, υποθηκεύτηκε οικονομικά και παραμένει αθώα "ακόμα και ξυπόλυτη".
Όπως λέει και η πολλά υποσχόμενη νέα συγγραφέας, "για να ζήσει η ψυχή αιώνια, πρέπει να υπάρχει κάποιος που να ξέρει και να πεί την ιστορία της. Κάποιος που να είναι μάρτυρας της ζωής της. Για να την αφηγηθεί..."
Αθηνά Ραπίτου, 2011
Παρουσίαση του βιβλίου στο Έναστρον στη Μαυρομιχάλη 11/2/2011
