Πως καταλαβαίνω το θυμό; Σαν ένα έντονο και υγιές συναίσθημα που προκαλείται κυρίως από κάποια αρνητική κατάσταση και κυρίως από κάποια άμεση ή έμμεση προσβολή της προσωπικότητάς μας, των αξιών και των αρχών μας.
Το τραγικό με το θυμό είναι να έχει σαν αποτέλεσμα τη σιωπή γιατί αυτό μπορεί να έχει τραγικές συνέπειες στην ψυχική καθώς και στη σωματική μας υγεία. Γι΄αυτό έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όταν θυμώνουμε πρέπει να το εκφράζουμε ακόμα και αν χρειάζεται να εκδικηθούμε, με όπλα μας το σκληρό λόγο αλλά και πράξεις που θα θυμίσουν στο άτομο που μας θύμωσε τη δική του σκάρτη συμπεριφορά.
Η μπαλάντα του κυρ-Μέντιου εκφράζει όλη την αδικία που μπορεί να δημιουργήσει υγιές θυμό και μας προτρέπει να αντιδράσουμε. Μας ξυπνάει θυμίζοντάς μας ότι ο θυμός είναι απαραίτητος για την επιβίωσή μας: δεν γίνεται να δεχόμαστε επίθεση και να μην κάνουμε τίποτα γι'αυτό.
Αυτό δεν σημαίνει ότι για να εκφράσουμε την οργή μας θα παραβούμε τους νόμους ή τους κανόνες της κοινής λογικής. Θα εκτονωθούμε δημιουργικά και με κατεύθυνση.
Αυτό που με εξοργίζει είναι ότι ο θυμός δεν είναι κοινωνικά αποδεκτός με αποτέλεσμα να μην μαθαίνουμε να τον διοχετεύουμε εποικοδομητικά, μαθαίνοντας να διεκδικούμε θετικά.
Να ψάξουμε να βρούμε τον λόγο που θυμώνουμε και να σκεφτούμε πριν αντιδράσουμε. Ίσως τότε μόνο να μπορέσουμε να αναπτύξουμε μια κάποια στρατηγική που θα εκφράσει δράση και όχι σκέτη αντίδραση.
Ο θυμός μπορεί να βοηθήσει να σκεφτείς την πραγματική διάσταση κάποιων καταστάσεων και, απελευθερώνοντάς σε, να γεννήσει ιδέες και λύσεις σε πολλά προβλήματα. Ας μην τον υποτιμούμε. Είναι ένα ακόμη διαβατήριο για μια καλή ζωή.
Ήρα Παπαποστόλου
