Η εικαστικός Ελίνα Θεοδωροπούλου και η αρχιτέκτων Ντόρα Θεοδωροπούλου μετά από χρόνια έκαναν το όνειρό τους πραγματικότητα: την έκθεση ΔΙΑ που παρουσιάζεται στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, από τις 26 Σεπτεμβρίου 2014 μέχρι τις 29 Οκτωβρίου 2014. Οι συμμετέχοντες, αρχιτέκτονες και εικαστικοί, δια-λέγονται με τους χώρους του Μουσείου (εσωτερικούς και εξωτερικούς) και η κάθε λέξη, με την πρόθεση "δια" μπροστά, βρίσκει την χωρική και εικαστική της έκφραση. 37 έργα, 10 διαλέξεις, άλλες παράλληλες πολιτιστικές εκδηλώσεις και ένας εξαιρετικός κατάλογος μας κάνουν να νιώθουμε ότι πρόκειται για μια πραγματική έκθεση ευρωπαϊκών προδιαγραφών.
Ο εξωτερικός χώρος έχει κατά τη γνώμη μου τρία πολύ δυνατά σημεία:
α)το κεντρικό κτίριο με τα έργα Διαπρο του Άκη Ράπτη ( ένα γλυπτό από γύψο που απεικονίζει έναν άνθρωπο που κάθεται στο μπαλκόνι και ρεμβάζει, σε μία προσπάθεια απόδοσης της σχέσης του ατόμου με το Θείο) και Διαφυγή της Γεωργίας Δαμοπούλου ( μία κόκκινη ανεμόσκαλα από τεχνητά μαλλιά που μας παραπέμπει στο παραμύθι Ραπουνζέλ των αδερφών Γκριμ)
β) τη δεξιά πλευρά με τα έργα Ενδιάμεσες Τροχιές του Γιώργου Τσεριώνη, Διαβήτης του Άρη Ζαμπίκου και Διάρκεια – Διάθλαση της Ντόρας Θεοδωροπούλου
γ) το έργο Διαξιφισμοί των Μαρία Βασενχόβεν και Μιχάλη Μανιδάκη στο χωμάτινο δάπεδο της αυλής ( μια μονοκονδυλιά που παραπέμπει σχεδιαστικά στη λέξη Δια και που θέλει να μιλήσει για τη σχέση αρχαίου και μεσαιωνικού)
Όσο για τους εσωτερικούς χώρους εξαιρετική είναι η κεντρική αίθουσα με το έργο Διαβλέπω της Ελίνας Θεοδωροπούλου - σε απόλυτη αρμονία με το χώρο - καθώς και τα έργα Διάπλαση (φωτογραφία του Γιώργου Σφακιανάκη, Διάνυσμα (κατασκευή του Δημήτρη Παπαλεξόπουλου) και Διαμορφώσεις ( βίντεο του Γιάννη Ορφανού), καθώς και η δεξιά αίθουσα με τα έργα των Λαζόγκα (Διαστρωμάτωση), Μανουσάκη (Διαμέσου σκέψης) και Αντωνόπουλου (Διάλυση) να ξεχωρίζουν.
Αν και με πολύ διαφορετικό ύφος ο καθένας, οι καλλιτέχνες, κατορθώνουν, με τις διαφορετικές τεχνοτροπίες, τα διαφορετικά υλικά και, φυσικά, τις διαφορετικές απόψεις να δημιουργούν την αίσθηση ενός αρμονικού συνόλου. Το ατομικό περνάει στο συλλογικό και δεν βλέπουμε ονόματα αλλά μια δυνατή ομάδα. Και αυτό νομίζω το κατόρθωσε η ματιά των επιμελητών στους οποίους αξίζουν συγχαρητήρια.
Ο κατάλογος είναι απαραίτητος για μια τέτοιου είδους έκθεση όσο απαραίτητη είναι και η επεξήγηση που μπορεί να δώσει ο ίδιος ο καλλιτέχνης για το έργο του
Ήρα Παπαποστόλου
έργο της Ελίνας Θεοδωροπούλου
.JPG)
έργο της Ντόρας Θεοδωροπούλου