Τα 40 είναι τα νέα 30 διάβαζα τις προάλλες σε ένα άρθρο που αναφερόταν στις γυναίκες που αργούν πια να κάνουν παιδιά. Λογικό, αφού δεν ξέρεις ποτέ τι θα σου ξημερώσει στα οικονομικά σου, τα δικά σου και φυσικά του συντρόφου σου. Θα μείνεις στη δουλειά εσύ ή ο σύντροφός σου ή θα απολυθείτε; Για πόσο θα βοηθάνε οι γονείς; Εδώ δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα μόνος σου κι ας δουλεύεις, πώς θα μεγαλώσεις και ένα παιδί; Ειδικά όταν δουλεύεις από τις 9 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ για ψίχουλα. Και καλά να χεις δικό σου σπίτι. Αλλά αν είσαι στο νοίκι;
Όσες φίλες μου παντρεύτηκαν ή βρήκαν άντρα με λεφτά ή ζουν κυρίως από τους γονείς τους. Ανεξαρτησία μηδέν. Οι γονείς έχουν και το κλειδί του σπιτιού του ζευγαριού! Και μη μου πείτε ότι τα 500 ή 700 ή άντε στην καλύτερη περίπτωση τα 1000 φτάνουν; Δεν το συζητώ αν είσαι ελεύθερος επαγγελματίας και κυνηγάς δουλειές. Μόνο η πληρωμή του ΟΑΕΕ σε διαλύει. Γιατί; Για να έχεις μια ασφάλιση ή μήπως αργότερα μια σύνταξη; Αφού κι αυτό παίζεται. Άσε που οι σχέσεις έχουν γίνει δύσκολες. Πάει το κέρασμα που υπήρχε παλιά. Όλα μισἀ-μισά. Η βενζίνη, ο καφές, τα τσιγάρα. Και δεν σε παίρνει να ψωνίζεις από τον μπακάλη ή τον χασάπη της γειτονιάς, που ανταλλάσεις και μια κουβέντα και χαίρεσαι που πας. Πρέπει οπωσδήποτε να ψάχνεις τις προσφορές στα μεγάλα σουπερμάρκετ. Ή να ψωνίζεις από το Jumbo. Ναι, στα 40 ίσως να μπορέσεις να κάνεις παιδί με τις δικές σου προϋποθέσεις. Ίσως. Μέχρι τότε, δεν πειράζει, κάνε άλλο ένα τσιγάρο.
Ήρα Παπαποστόλου
